De Duitse lichtcrew commandeerde ons van links naar rechts, schreeuwde opdrachten en jargon door de schouwburg, het leek in niets op de vriendelijke Bovenijsfeer. We begrepen het pas toen we vaststelden dat zij dachten dat wij professionals waren. Dit was mijn tweede productie en erg lampvast vond ik mezelf niet. En natuurlijk hadden ze mij uitverkoren om de lamp te bedienen die nadat de zaal volledig werd verduisterd, een danser die ergens op de vloer op het toneel lag - maar waar - in mijn licht moest zien te vangen.
Ik had geen idee.
Vlak voor de voorstelling kregen we via de headset ook nog even te horen dat de koningin in de zaal zat. Ik kreeg visioenen van een grote cirkel licht die niets anders liet zien dan een zwarte toneelvloer.
In het pikkedonker zei ik een schietgebedje en rukte mijn lamp in een keer helemaal open. Hij lag er in. En ook nog in het midden.